De vraagstelling dit theatermaker Paul Röttger voor dit experiment formuleerde luidt: Volgens welke inclusieve methodiek kunnen alle acteurs van Babel feedback geven op repetities en trainingen?
Een student Social Work van de Hogeschool Rotterdam nam de opdracht aan om bij Babel met deze vraag aan de slag te gaan in het kader van haar bachelorproof (afstudeeronderzoek). De student hield vier reflectiesessies met de acteurs, waarbij ze verschillende werkvormen toepaste. Ze paste de werkvorm steeds aan op basis van haar eigen ervaringen tijdens de reflectiesessies en de feedback van de acteurs. Door persoonlijke omstandigheden moest ze haar afstudeeronderzoek voortijdig beëindigen.
Desondanks leverde ze een rapport aan waarin ze haar reflectiesessie met de acteurs beschrijft aan de hand van STARR-methode (Situatie, Taak, Activiteiten, Resultaat, Reflectie). Vervolgens interviewde werden Paul en de betreffende student over hun leerervaringen in het experiment door Monique Bussmann, de onderzoeker, geïnterviewd.
Hieraan voegde zij haar eigen leerervaringen toe. De eensluidende conclusie was dat een inclusieve reflectiemethodiek om maatwerk vraagt, waarbij het de kunst is om dit maatwerk in een methodiek te verankeren. Een andere gedeelde leerervaring is dat inclusieve samenwerking in het theater zich niet alleen op de vloer afspeelt, maar ook in de organisatie zelf: met welke woorden of taal overbruggen we ‘verschil’?