Wat houdt dit experiment in?
De vraag die theatermaker Cara Stolp van Kiem Kunst voor dit experiment stelt is: Wat moet ik als regisseur wel, of juist niet doen om een actrice (met een beperking) die ook kan regisseren voldoende ruimte te geven? Hoe zorg ik dat ik dit maakproces niet te veel beïnvloed met mijn eigen ideeën? En lukt het de actrice (zonder beperking) de aanwijzingen van de actrice-regisseuse (met beperking) op te volgen en zich niet te laten leiden door haar eigen ideeën over haar rol?
Cara laat een actrice-regisseuse van Theater Eenhoorn verspreid over vier repetities een maakproces leiden. Het thema is ‘vrouw zijn’. Cara en de actrice-regisseuse bereiden de repetities steeds samen voor. Er worden video-opnames van de repetities gemaakt en deze worden vervolgens door onderzoeker Selma van Huijzen bekeken en van feedback voorzien.
Door dit experiment ontdekt Cara dat ze het maakproces van de actrice-regisseuse verstoort door haar steeds vragen stelt. Beelden, ansichtkaarten en muziek blijken de actrice-regisseuse eerder op interessante ideeën te brengen dan woorden. Daarnaast ontdekt Cara dat het belangrijk is om rust te creëren en stiltes te laten vallen, om de actrice-regisseuse met een beperking de tijd te geven om zelf op interessante ideeën te komen. Ook de actrice (zonder beperking) gebruikt in eerste instantie vooral veel woorden. Maar uiteindelijk heeft zij niet zo goed rust en stilte nodig om echt bij haar eigen gevoel te komen en zich in haar rol in kunnen te leven.
Video
In dit filmpjes praten regisseur Cara en de speler-regisseur Rosanne van theater Eenhoorn na over het proces van het regisseren. Cara vertelt hoe belangrijk het is dat de speler-regisseuse tijd krijgt om het op haar manier te doen. Rosanne vertelt dat dit experiment haar de innerlijke regisseur heeft laten kennen!