Citaat
Luister naar een fragment uit één van de interviews, ingesproken door acteurs van Theater Babel Rotterdam. Eerst wordt verteld waar het fragment over gaat, daarna volgt het letterlijke citaat.
Nadrukkelijk bijdragen aan inclusieve samenleving
De maatschappij sluit mensen die niet aan ‘de norm’ voldoen vaak buiten, maar theatermakers willen nadrukkelijk bijdragen aan een inclusieve samenleving. Zij gaan de uitdaging aan zelf zo inclusief mogelijk te werken en stellen tijdens het maakproces ook hun eigen handelen en de machtsverhoudingen ter discussie.
Ook al hechten zij veel belang aan inclusief theater, zij vinden dat het eigenlijk geen specifieke kunstvorm zou moeten zijn. Zij hopen dan ook dat inclusief theater zichzelf in de toekomst kan opheffen doordat alle (theater)kunst inclusief is geworden.
Eigen houding bevragen
Theatermakers kijken verschillend aan tegen de samenstelling van de spelersgroep. Is het voor de één vanzelfsprekend dat acteurs met een beperking deel uitmaken van het ensemble, samen met een zo groot mogelijke diversiteit van acteurs, voor andere theatermakers is een gemengde spelersgroep niet noodzakelijk om theater ‘inclusief’ te laten zijn.
Inclusief theater is volgens hen in de kern theater dat thema’s aan de orde stelt die het publiek helpen zichzelf te herkennen in de ander, in het ‘anders zijn’, het niet voldoen aan ‘de norm’, en zo aan het denken zet over het eigen perspectief op het ‘anders zijn’ van zichzelf of anderen. Volgens theatermakers hoort bij inclusief theater idealiter ook een divers publiek dat zich vragen gaat stellen over deze onderwerpen en zijn eigen houding daarbinnen.
Niet vergoelijken
Voor theatermakers is het werken met een spelersgroep met acteurs met en zonder beperking zowel inspirerend als uitdagend. Ze genieten ervan als ze een acteur weten te inspireren. Inclusief theater houdt volgens theatermakers in dat acteurs een actieve creatieve rol in het maakproces hebben en dat de theatermaker rekening houdt met, inspeelt op en zich laat inspireren door de verschillende ‘manieren van zijn’ van de acteurs.
De artistieke doelstelling staat bij theatermakers voorop. Dit betekent, vinden zij, dat ze grenzen mogen stellen aan het meebewegen met de acteurs, en dat ze ook van acteurs met een beperking een professionele houding mogen verwachten. Ze willen werken met acteurs die talent hebben en die tevens de wil hebben én de mogelijkheden krijgen om dit talent te ontwikkelen. Dat laatste betekent dat ze mogen verwachten dat ook familieleden en zorgverleners, het publiek en de samenleving het acteurschap van mensen met een beperking serieus neemt en dat het vanzelfsprekend zou moeten zijn dat een inclusief theatergezelschap een professionele artistiek leider en regisseur heeft.
Begeleiders moeten niet onnodig voor de acteurs met een beperking zorgen, en, omgekeerd, acteurs moeten geen onnodig appel doen op ondersteuning of zich onprofessioneel gedragen. Zomaar weglopen van een repetitie mag niet worden vergoelijkt omdat iemand een beperking heeft, vinden theatermakers.