Citaat
Luister naar een fragment uit één van de interviews, ingesproken door acteurs van Theater Babel Rotterdam. Eerst wordt verteld waar het fragment over gaat, daarna volgt het letterlijke citaat.
Zonder woorden
Pure ontmoetingen zijn het vaak tussen acteurs met en zonder beperking, als mensen elkaar vinden in de muziek, zonder woorden. De fysieke kant van de ontmoeting, elkaar aanraken dus ook, is essentieel; dat werd in de coronatijd erg gemist.
Spontane contacten tussen acteurs met een beperking en het publiek zijn er ook, en die zijn voor beiden waardevol, maar de theatermaker kan die ontmoetingen zodanig structureren dat het een nog intensere ervaring wordt voor het publiek.
Compassie
Ook het contact tussen theatermaker en spelers wordt belangrijk gevonden: je moet jezelf kwetsbaar en open durven opstellen om deze verbinding aan te gaan. Daarbij noemt een theatermaker de wil om te luisteren en de ander te willen begrijpen essentieel. Hij pleit ervoor dit soort ontmoetingen al op heel jonge leeftijd te arrangeren omdat een mensenleven er echt door kan veranderen: compassie en respect, minder hardheid in de wereld…
Inclusie is veel breder dan de ontmoeting met een ander, inclusie is ook groeien als mens. Theater gaat over het leven en de ontmoetingen met andere mensen.
Verwachtingen
De ontmoeting kan schuren als de acteur met een beperking een andere interpretatie heeft van vriendschap dan de acteurs zonder beperking. Dat er verwachtingen gewekt worden dat er ook buiten de theatergroep een vriendschap is. De theatermaker kan dit bespreekbaar maken en een vorm vinden waardoor het voor iedereen werkbaar en duidelijk is. Ook de theatermaker zelf moet zijn grenzen bewaken; ‘je wil niet met de één een persoonlijker band krijgen dan met de andere acteur.’