Wat houdt dit experiment in?
De onderzoeksvraag van theatermaker Cara Stolp van theatergroep Kiem Kunst was: Wat doet de theatermaker (Cara) bewust en onbewust bij het benaderen van de acteurs met een beperking? Verschilt dit van de manier waarop zij de acteurs zonder beperking benadert?
Het experiment werd uitgevoerd bij het repeteren en uitvoeren van een buitenvoorstelling bij het Jubileum van een antroposofische instelling, de voorstelling werd uitgevoerd met een fanfare van buurtbewoners, een kinderkoor en enkele amateuracteurs en alle 120 bewoners. Door de Corona maatregels konden pas in een laat stadium de acteurs zonder beperking mee spelen. Onderzoeker Selma van Huijzen was betrokken bij dit experiment
Het resultaat is dat het goed werkte dat er begonnen is met alleen de acteurs met een beperking, dat deze acteurs gezien worden, positief bekrachtigd worden en daardoor in hun kracht gezet worden. Daardoor waren de acteurs met beperking bij de uiteindelijke repetities met acteurs zonder beperking meer in the lead. De begeleidingsstijl van Cara bleek te zijn: een veilige sfeer creëren, nieuwsgierig zijn naar het echte verhaal van de acteur. Het bleek goed te werken om de acteurs zonder beperking in deze sfeer en manier van spelen mee te nemen.
Inclusief theater is theater met mensen die er trots op zijn om hun kwetsbaarheid te laten zien! Een tip van inclusief theater is: Houd het klein, zet het laag in, blijf dicht bij de acteurs!
Luister naar de reflecties van de theatermaker
Acteerkwaliteitein acteurs met beperking
Cara: “Ik heb heel veel opdrachten gedaan om de acteurs met beperking, allemaal het gevoel te geven van, wat ik kan, daar ben ik goed in. Dus ik heb heel veel, zeg maar, ego-versterkende opdrachten gedaan.”
Didactische kwaliteiten en Spelplezier
Cara: “Zorgen dat het veilig is, en heel veel complimenten geven, maar ook dat nieuwsgierig zijn naar de echte persoon, naar het echte verhaal wat er bij iemand achter zit.”
Cara: “Wat ze in huis hebben en dat dat gezien werd, en dat ze dat mochten presenteren, dat zag je wel dat mensen daar enorm in groeiden.”
Cara: “Dat zit wel de kracht denk ik, dat je daar echt de tijd voor neemt, om ook deze mensen (de gastspelers/amateur) mee te nemen in het hele proces en mee te nemen in de manier waarop ik kijk ofzo, hoe je als maker kijkt, dat je mensen meeneemt in die manier van kijken zodat je ook hun kan meenemen in het hele verhaal denk ik.”
Cara: “Je zag bijvoorbeeld wel op het eind, toen de gastspelers erbij kwamen, er waren er bijvoorbeeld twee die waren gewend om ontzettend groot (maakt gebaren) te spelen, terwijl de spelers, de bewoners, die speelden veel integerder, dat zat veel dichter bij hun gevoel. Ik heb dat opengegooid en heb ook gezegd van: kijk jij speelt zo en jij speelt zo en hoe kunnen we krijgen dat dit (maakt balanceergebaar), een beetje bij elkaar komt. Want het is wel één voorstelling, dat was een mooi proces.”
Cara: “Die vrouw uit het publiek zei: ik heb gekeken naar mensen die er trots op zijn op hun kwetsbaarheid te durven laten zien. Dat heeft me zo enorm geraakt, want dat durf ik niet en dat zou ik zo graag willen. Dat vond ze zo sterk.”
Cara: “Ik was wel heel erg verrast dat mensen (de bewoners met beperking) dus ook hierin, dicht bij zichzelf blijven, het gewoon doen en ook echt plezier kregen, omdat ze wisten wat ze moesten doen, en dan ook weer de verbinding met het publiek wat ook weer een positieve respons gaf. Ze konden het allemaal aan, dat was ook wel weer mooi.”
Didactsiche kwaliteiten en Artistiek vakmanschap en Professionele ontwikkeling theatermakers
Cara: “Wat ik graag wil delen met andere theatermakers: Zet hem laag in, hou het klein, hou het lekker dicht bij de speler zelf en wees nieuwsgierig en positief. Dat dat kernwaardes zijn die heel belangrijk zijn bij inclusief theater.”