Wat houdt dit experiment in?
De onderzoeksvraag van theatermaker Cara Stolp van theatergroep Kiem Kunst was: Wat doet theatermaker Cara bewust en onbewust als ze met acteurs met een beperking werkt? Verschilt dit van de manier waarop zij met acteurs zonder beperking werkt?
Het experiment wordt uitgevoerd tijdens het maken en uitvoeren van een buitenvoorstelling voor een antroposofische instelling. De voorstelling wordt uitgevoerd met een fanfare van buurtbewoners, een kinderkoor, enkele amateuracteurs en alle 120 bewoners van de instelling. Door de Corona-maatregelen kunnen de acteurs zonder beperking pas op een laat moment meespelen. Onderzoeker Selma van Huijzen is betrokken bij dit experiment.
Cara ontdekt dat het goed uitpakt dat ze eerst alleen met de acteurs met een beperking kan werken, dat ze daardoor het beste uit de acteurs kan halen. Als ze samen met de acteurs zonder beperking gaan repeteren, staan de acteurs met een beperking steviger in hun schoenen. De begeleidingsstijl van Cara bestaat uit het creëren van een veilige sfeer en uit het nieuwsgierig zijn naar het echte verhaal van de acteurs. Hierdoor neemt ze de acteurs met een beperking mee.
Bij inclusief theater zijn acteurs er trots op zijn dat ze hun kwetsbaarheid durven laten zien! Een tip van Cara is: Houd het klein, zet laag in, blijf dicht bij de acteurs!
Luister naar de reflecties van de theatermaker
Acteerkwaliteitein acteurs met beperking
Cara: “Ik heb heel veel opdrachten gedaan om de acteurs met beperking, allemaal het gevoel te geven van, wat ik kan, daar ben ik goed in. Dus ik heb heel veel, zeg maar, ego-versterkende opdrachten gedaan.”
Didactische kwaliteiten en Spelplezier
Cara: “Zorgen dat het veilig is, en heel veel complimenten geven, maar ook dat nieuwsgierig zijn naar de echte persoon, naar het echte verhaal wat er bij iemand achter zit.”
Cara: “Wat ze in huis hebben en dat dat gezien werd, en dat ze dat mochten presenteren, dat zag je wel dat mensen daar enorm in groeiden.”
Cara: “Dat zit wel de kracht denk ik, dat je daar echt de tijd voor neemt, om ook deze mensen (de gastspelers/amateur) mee te nemen in het hele proces en mee te nemen in de manier waarop ik kijk ofzo, hoe je als maker kijkt, dat je mensen meeneemt in die manier van kijken zodat je ook hun kan meenemen in het hele verhaal denk ik.”
Cara: “Je zag bijvoorbeeld wel op het eind, toen de gastspelers erbij kwamen, er waren er bijvoorbeeld twee die waren gewend om ontzettend groot (maakt gebaren) te spelen, terwijl de spelers, de bewoners, die speelden veel integerder, dat zat veel dichter bij hun gevoel. Ik heb dat opengegooid en heb ook gezegd van: kijk jij speelt zo en jij speelt zo en hoe kunnen we krijgen dat dit (maakt balanceergebaar), een beetje bij elkaar komt. Want het is wel één voorstelling, dat was een mooi proces.”
Cara: “Die vrouw uit het publiek zei: ik heb gekeken naar mensen die er trots op zijn op hun kwetsbaarheid te durven laten zien. Dat heeft me zo enorm geraakt, want dat durf ik niet en dat zou ik zo graag willen. Dat vond ze zo sterk.”
Cara: “Ik was wel heel erg verrast dat mensen (de bewoners met beperking) dus ook hierin, dicht bij zichzelf blijven, het gewoon doen en ook echt plezier kregen, omdat ze wisten wat ze moesten doen, en dan ook weer de verbinding met het publiek wat ook weer een positieve respons gaf. Ze konden het allemaal aan, dat was ook wel weer mooi.”
Didactsiche kwaliteiten en Artistiek vakmanschap en Professionele ontwikkeling theatermakers
Cara: “Wat ik graag wil delen met andere theatermakers: Zet hem laag in, hou het klein, hou het lekker dicht bij de speler zelf en wees nieuwsgierig en positief. Dat dat kernwaardes zijn die heel belangrijk zijn bij inclusief theater.”